1
رودها
در بستر تأمّل می‌خوابند
تا شب
با هق هقی متواضع
فصاحت روزنه را
بهانه‌ی ماندن کند
امّا
تو بی بهانه بمان.
2
چشمه‌ها بمانید
برّه آهویم
هنوز تشنه است
۳
خودکار
ـ بهانه جو ـ
اسمت را
بر شعرم
پا می‌کوبد
استاد عبادی
امیر
دوشنبه 21 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 11:05 ب.ظ
سلام
چقدر این شعرتان زیباست
ممنون از شما واستاد عبادی